سلام كميل جان .ديدگاه زيباتو نسبت به مناطقي كه گفتي خوندم بسيار هنرمندانه بود.اما تهران.... من نمي دونم چرا از تهران نه خاطره يخوشي دارم نه مي تونم به خودم بقبولونم كه تهران مي تونه در اينده واس محل قانع كننده و قابل تحملي واسه زندگي باشه.فكر مي كنم طاقت سر كردن در تهران رو ندارم.حتي وقتي كه مي خواستم واسه دانشگام تهرانو انتخاب كنم دچار دلهره ي عجيبي شدم.دلم مي گيره توش .چه دل بزرگي داريد شما!اماشما يك تهراني يا لااقل ساكن تهراني.وخوشحالم كه مي بينم با اين اعتقادات روبرو هستم چيزي كه نمي گم البته در تهران نيست اما غريبه و كم طرفدار.

اميدوارم ازم ناراحت نشده باشي .البته يك سرباز رهبري تحمل انتقاد رو داره نه؟؟

راستي از دو كوهه گفتي من عاشق دو كوهم اما تا حالا هربار رفتم راهيان قسمت نشد برم دو كوهه دلم پر مي زنه واسه حسينيه حاج همتم.دلم مي خواد ببينمو توش دو ركعت نماز بخونم

خوشحال ميشم بتونم با شما همكاري داشته باشم . به منم سر بزن با موضوع مهدويت و ولايت آپم

يا مهدي!